αντίο.
πόσες φορές το έχεις ακούσει.
ή μάλλον, πόσες φορές το έχω ακούσει.
μερικές φορές, σου κόβεται η ανάσα, και νομίζεις πως και με αυτό το αντίο πεθαίνεις και εσύ.
εικόνες, κολλημένες η μια πίσω στην άλλη, να σου κάνουν νοήματα να θυμηθείς πως κάποτε αγάπησες..
και εξακολουθείς να αγαπάς.
είχα πει πως παραδόθηκα τυφλά..δεν το μετάνιωσα.
[......]
περνάει ο καιρός.
το κοριτσάκι αυτό μεγάλωσε.
έμαθε πως δεν μπορεί να έχει όσα θέλει, και πως οι άνθρωποι είναι σκληροί.
αδίστακτοι.
μπορούν να σε πατήσουν να σε πονέσουν και να σου κλέψουν συγχρόνως την καρδιά, ρουφώντας όση ζωή έχεις μέσα σου και μετά ξεφυσώντας σκορπάνε τα κομμάτια σου παντού.
τότε όμως δεν το αντιλαμβάνεσαι. Tο τοπίο είναι πολύ γεμάτο και οι λεπτομέρειες δεν φαίνονται.Kρύβονται πίσω στα μεγάλα ψέμματα.
Tο κοριτσάκι μεγάλωσε, και έμαθε να λεέι αντίο..
κι ας μην το έχω ακούσει πίσω ακόμα..
- έχω μπερδέψει πολλούς, το πιστέυω.-
κι εμένα.
καλο βράδυ.