Το καλοκαίρι έιναι η εποχή του έρωτα, βασικά, του
απαγορευμένου και παράφορου έρωτα.
Είναι πολύ διαφορετικό από τον χειμώνα, τότε είσαι λιγότερο
ζαλισμένος από τον ήλιο, την θάλασσα και την τρέλα που κουβαλάει η αίσθηση
ελευθερίας και η απαλλαγή ευθυνών.
Είναι τότε που τα φρουτώδη κοκτέιλ κάνουν τα χείλη σου να
έχουν γεύση φράουλα, τότε που γελάς δυνατά και χορεύεις με αγκαλιές και σε
μελωδίες που στο τέλος αφήνουν και από ένα πεταχτό φιλί, ξέρεις από αυτά που
‘’μένουν μεταξύ μας’’.
Έτσι λοιπόν έγινε.
Υπήρξε μία έλξη όλο τον χειμώνα που κανένας από τους δύο δεν
μπορούσε να αρνηθεί.
Κλεφτές ματιές και αγγίγματα, και όλη αυτή η αίσθηση του
επικίνδυνου και απαγορευμένου εξιτάρει..
Τις σημαντικές στιγμές εκείνος και εκείνη όμως τις
μοιράζονταν με άλλους.
Απιστία.
Είναι κρίμα, όταν έχεις μια σχέση και νιώθεις πνιγμένος και
κουρασμένος από αυτήν.
Οπότε βρίσκεις υποκατάστατα που σε κάνουν και νιώθεις όπως
τον πρώτο καιρό…
Τότε που ένιωθες ακόμα κόμπους, και το βράδυ σε έπερνε ο
ύπνος αργά με το κινητο στο χερι ,και ένα μισοτελειωμένο μήνυμα για καληνύχτα
που δεν πρόλαβες να στείλεις..
Καλά όλα αυτά, εξακολουθεις όμως και είσαι σε ένα δίλημμα.
Δεν μπορείς να πεις πως αγαπάς, αλλά ίσως με τον καιρό να
αγαπήσεις.
Αν όμως ήταν τόσο ξεχωριστό για ποιόν λογω επιχείρησες εξ
αρχής να βρεις άλλού ευτυχία και όχι εκεί που σου την έδινε απλόχερα το πρόσωπο
που μοιραζες τόσες στιγμές;
Εκεί είναι που δεν μπορώ να καταλάβω την σημασία της
απιστίας.
Δεν μετανιώνεις που το έκανες, αλλά δεν θα ξαναγίνει,
Σε οδήγησε στο να το κάνεις, αλλά δεν θες να γυρίσεις
σελίδα.
Είναι τόσο ξεχωριστή και την αγαπάς τόσο πολύ, αλλά, μισό
λεπτό, αν ήταν όλα αυτά όσα λες δεν θα το έκανες αυτό.
Μου αρέσεις αλλά δεν είναι αρκετό.
Ακόμα το ψάχνω.
καλή week σε όλους