Insomnia. [?] καληνύχτα.

Περίεργο πράγμα ο ύπνος.

Μου λείπει.

  Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παλεύει με τα θέλω, δεν μπορώ να παραδεχτώ πως κοιμήθηκα, έλιωσα στον ύπνο, αφέθηκα…

  Άγχος ίσως αγανάκτηση, περιέργεια  και ανυπομονησία να φταίνε.

Ήμουν πάντα από την φύση μου αναίσθητη. Ότι είναι να γίνει θα γίνει είπα, και ότι γίνει, μας αρέσει δεν μας αρέσει, περνάει. Ίσως για λίγο, ίσως για πολύ..

  Μα τι έχω πάθει;;;

Την ανακούφιση να πέφτεις στο κρεβάτι και να αφήνεις το κεφάλι σου να βουλιάζει στο πουπουλένιο μαξιλάρι, το σώμα σου να ξεμουδιάζει αργά, βασανιστικά αλλά ανακουφιστικά χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα, τίποτα τίποτα, μόνο το κενό, ούτε αυτό μπόρεσα να κάνω ποτέ. Με έπαιρνε πάντα πάνω από ώρα να αποφασίσουν τα μάτια μου να κλείσουν και να αποδράσουν από την γκρίζα πραγματικότητα. Ανέλυα τα πάντα.. Από τον καυγά με την κολλητή μου, τις υστερίες της μαμάς.  Ας μην πολυλογώ όμως.

Σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ, εσένα αγάπη μου, γιατί είμαι σίγουρη πως και αυτό το βράδυ όπως και το προηγούμενο όπως και το επόμενο εύχομαι, δεν θα σκεφτώ. Δεν θα σκάσω, δεν θα πάρω ούτε μια βαθιά ανάσα.

  

Απλά θα κοιμηθώ.

Καληνύχτα.

 xxx

#8

-ήλι.