Και δηλαδή τι ΠΡΕΠΕΙ να νιώθεις όταν τελειώνει μια σχέση;
Όλοι κάθονται και σε πρίζουν για το τι είναι σωστό και το τι λάθος χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι ποιο είναι αυτό. Στην τελική κανένας δεν είναι λάθος και κανένας σωστός. Όλοι έχουν από την πλευρά τους ένα άλλοθι στο έγκλημα που διαπράττουν. Αλλά τι πρέπει να νιώθεις;
Αδιαφορία;
Θυμό;
Κενότητα;
Μελαγχολία;
Εγώ προσωπικά κατέληξα στο δοκιμασία.
Σου πήγαιναν όλα μια χαρά, και η ζωή, το σύμπαν, σου έδωσε μία σφαλιάρα να σε δοκιμάσει. Να σε περάσει από μια δοκιμασία που βγήκα άτρωτη. Κάτι όμως που σε ανεβάζει ψυχικά γιατί βλέπεις πως έδωσες τον αγώνα σου. Τον καλύτερο σου εαυτό.
Αφού ξεπεραστεί το στάδιο του τι στο διάολο νιώθω, περνάς στο στάδιο του ποιος τελικά νίκησε. Πάντα θα υπάρχει ένας νικητής και ένας χαμένος. Για μια ιστορία που πάντα καταφέρνει να έχει απρόβλεπτο τέλος.
Όχι, όχι. Όχι σαν τις ταινίες. Αυτές έχουν happy end. Υπάρχει όμως χαμένος; Νιώθω το μυαλό μου κολλημένο. Τα μάτια μου θολά. Είναι άραγε η κούραση ή δάκρυα; Το στόμα μου στεγνό, ανίκανο να μιλήσει. Φοβούμενο μήπως πεί κάτι και τα χαλάσει όλα. Ποια όλα, τα εναπομείναντα καλύτερα.
Φοβάμαι. Φοβάμαι πως στα κομμάτια που έχουν απομείνει δεν μπορέσουν να συσσωρευτούν όλες οι αναμνήσεις. Όλες οι στιγμές. Μα ναι τώρα το συνειδητοποιώ. Μπορεί όντως το σύμπαν να μου επιφυλάσσει κάτι. Δεν εννοώ καλό τέλος. Αυτό είναι στα δικά μας χέρια. Εννοώ την αίσθηση ότι μάλιστα, κέρδισα!
Μα έμαθα να αγαπάω.
Είναι και αυτό μέρος της αγάπης. Αυτό σημαίνει να αγαπάς κάποιον πραγματικά. Αν τον αγαπάς πραγματικά τον βλέπεις σαν προέκταση του εαυτού σου. Δεν τον αγαπάς απλώς γι αυτό που είναι για εσένα. Αγάπη είναι να ξέρεις πότε να παραιτείσαι.
Είμαι σίγουρη πια. Δεν έχασα. Δεν είμαι η χαμένη.
Άλλωστε οι χαμένοι δεν είναι ποτέ πραγματικά χαμένοι. Πολλοί θα τους προσφέρουν συχνότατα πολύ καλή αμοιβή για τον ρόλο του χαμένου. Μια προσφορά που δεν θα έκανα ποτέ οι πραγματικοί νικητές. Και θα την δέχονταν μόνο οι πραγματικοί χαμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου