Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

τα δικά μας φεγγάρια..

Καθόμασταν λοιπόν στο μπαλκόνι. Είμασταν όλοι εκεί.. Ξημερώματα πια. Μπορεί να τελείωσε το καλοκαίρι, αλλά είχε ακόμα ζέστη και τα τζιτζίκια ακόμη ακούγονταν. Είχα χουχουλωθεί στη δική μου γωνίτσα, τα μάτια μου έκλειναν κάπως από την κούραση. Οι άλλοι μιλούσαν τριγύρω, αλλά δεν τους άκουγα. 
- << ήλι δες το φεγγάρι!>>
- <<που καλέ?>>
- <<από πάνω σου ακριβώς.>>
Ήταν πανέμορφο. Δεν είμαι και πολύ του ρομαντικού όσο να'ναι, αλλα ήταν πραγματικά πολύ όμορφο. Δεν ήταν πανσέληνος, αντιθέτως είχε αρχίσει κάπως να μικραίνει, και είχε ένα απαλό πορτοκαλί. 
  Ξύπνησε λοιπόν εκείνη τη στιγμή, μια ανάμνηση που έιχα ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό. Την είχα κλειδώσει καλά, σε μια άκρη του μυαλού μου, και δεν την πείραζα.
Από φόβο μη την χαλάσω.
Που κι που έκλεινα τα μάτια και την ξαναθυμόμουν. Έτσι για να σιγουρευτώ πως θυμάμαι τα πάντα.
Την αίσθηση του μαύρου φορέματος στο σώμα μου, τον πόνο στα πόδια από τα τακούνια που βυθίζονταν στην άμμο, η μυρωδιά από το αεράκι της θάλασσας..
Αλλά πιο πιο πολύ απ'όλα, την αίσθηση να χάνεται το μικρό μου σώμα μόνο με ένα τέντωμα των χεριών σου...
Χαμογέλασα αφηρημένη..
μου λές εκείνη την στιγμή, ξαπλωμμένοι πάνω στην νωπή άμμο, 
<<δες το φεγγάρι!>> 
ήταν ακριβώς από πάνω μας. 
<<πόσο μ'αγαπάς;>>
<< μέχρι το φεγγάρι!>>
<<λες ψέμματα.>>
<<όχι  δεν θα σε προδώσω ποτέ!>>
Ναι αυτό ήταν ψέμματα.
Ξέρεις γιατί αγαπάω το φεγγάρι;
Γιατί όπου κι αν είσαι είναι το ίδιο.
Γιατί πάντα μπορείς να το κλείσεις στο δάχτυλο σου για οποιαδήποτε ευχή. Γιατί ακόμη κι αν είσαι μακριά, ακόμα κι αν απέχουν χιλιόμετρα το μόνο ίδιο που μας ενώνει είναι το φεγγάρι.
Γιατί είναι ίδιο σε κάθε άκρη του κόσμου.
Γιατί σου έιχα πει κάποτε,
<< βάλε στόχο το φεγγάρι, ακόμη κι αν αποτύχεις θα βρεθείς ανάμεσα στα άστρα..>>
Θυμάσαι τι μου είπες?
<<αφού βάλαμε στόχο το φεγγάρι, στο φεγγάρι θα πάμε!Δεν συμβιβάζομαι με τίποτα λιγότερο. Γιατί ΕΓΩ μπορώ να σε πάω εκεί.Ακούς; Να το θυμάσαι.>>
Και με φίλησες.
Ναι όντως με πήγες στο φεγγάρι.ή τουλάχιστον προσπάθησες.
Εγώ όμως δεν ήμουν για μεγάλα.Μου αρκούσε μόνο ένα αστέρι...








<<ήλι; Τί σκέφτεσαι;Μ'ακούς;>>






#15
ήλι..

6 σχόλια:

  1. Απίστευτο....
    Μια δόση νοσταλγίας...
    Με παρέσυρες σε κάτι όμορφο και ας μη το έχω ζήσει....
    Με μάγεψε η περιγραφή και ο τρόπος που το έγραψες...
    Σ ευχαριστώ γιατί είχα ανάγκη απόψε να ταξιδέψω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια :):):)
    xxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..γεια σου συνονοματη!! :)
    ευχαριστω για το σχολιο σου... :)
    να 'σαι καλα!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι όμορφο!! έχεις έναν ξεχωριστό τρόπο γραφής. Με ταξίδεψες και εμένα... ακόμα και αν το ταξίδι είχε μια μικρή γεύση, άξιζε.

    φιλιά πολλά! και σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ευχαριστώ πολύ!χαίρομαι!
    φιλάκιαα
    :)

    xxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή