Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Βιολετί όπως η βιολέτα. Bye bye summer*


31 Αυγούστου 2011
ημέρα Τετάρτη.
Τελευταία μέρα του καλοκαιριού.

Όπως είχα πει παλαιότερα δεν είμαι και πολύ φαν του καλοκαιριού.
Κι όμως, κάθε καλοκαίρι που περνάει έχει και την δική του ιστορία. Το δικό του χρώμα, τις μοναδικές του αναμνήσεις.


Φέτος, μπορεί όντως να μην ήταν από τα ωραία, είχε όμως και αυτό το κάτι του.
Ήμουν πλέον ψυχολογικά προετοιμασμένη να αφήσω την παραλία, την ξαπλώστρα, το αντηλιακό με προστασία 50 με άρωμα καρύδας, και να τακτοποιήσω το μαγιό μου, στο συρτάρι με όλα τα υπόλοιπα μαγιό των προηγούμενων χρόνων, μιας που δεν εμπνέομαι πλέον να πάω μπάνιο. Και σαν να με χτύπησε κάτι.. Μελαγχολία να το πω, στεναχώρια να το πω.. Δεν ξέρω τι να το πώ. Πάντως έκλεισα τα μάτια και πέρασε σαν déjà-vu από μπροστά μου όλο το φετινό καλοκαίρι.

Κατάλαβα ότι δεν θα υπάρξουν άλλα τέτοια, ανέμελα καλοκαίρια, σαν αυτά που μέχρι τώρα περνούσανε. Του χρόνου, (αααχ θεούλη μου μακάρι) θα είμαστε φοιτητές, πολλοί από εμάς θα χαθούνε ήδη από φέτος, άλλοι θα χαθούνε από του χρόνου…Δεν θα μετράμε πια τα μπάνια μας, έτσι ώστε όταν γυρίζουμε το Σεπτέμβρη να ανταγωνιζόμαστε ποιος έκανε τα πιο πολλά…


Κατάλαβα επίσης ότι ο υπόλοιπος χρόνος θα είναι κόλαση. Μια δοκιμασία. Παύουμε να είμαστε μαθητές, και γινόμαστε υποψήφιοι.
Άλλοι από εμάς θα τα καταφέρουνε και άλλοι όχι. Εδώ είναι που γελάμε. Όχι από χαρά, αλλά για να μην κλαίμε…


Λάθος νο 1 : γκρίνιαζα να έρθει επιτέλους ο χειμώνας. Ε το παίρνω πίσω. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να μην βιάζεσαι να περάσει ο χρόνος. Απλά να τον ζεις. Ναι Γιωργάκη έχεις δίκιο. Ίσως δεν έπρεπε να ανυπομονώ να έρθει ο συγκεκριμένος χειμώνας.

λάθος νο 2. : χαλάστηκα για άτομα τα οποία δεν άξιζε να χαλαστώ. Πολλές δυσάρεστες αναμνήσεις από άτομα που θα έπρεπε να σου προσφέρουν ευχάριστες. Ευχαριστώ Παναγιώτη. Ομολογώ πως τώρα το εμπέδωσα.

Λάθος νο 3 : φτιάχτηκαν φιλίες, χάλασαν φιλίες… τι επικράτησε δεν ξέρω να πώ. Ευχαριστώ Μυρτώ.

Και άλλα λάθη είμαι σίγουρη πως έκανα…

Πιο πολύ θα μου λείψει ή αίσθηση της θάλασσας…

Όταν είσαι ξαπλωμένη κάτω στην άμμο… Με κλειστά μάτια κι όμως να βλέπεις τον ήλιο ακόμα… Να νιώθεις την ζέστη να σου καίει το σώμα, και τον αλμυρό αέρα της θάλασσας να σε ανατριχιάζει ταυτόχρονα…Να γέρνεις προς το πλάι, και να μυρίζει το στήθος του αντηλιακό και αλάτι.. Να ακούς τα κύματα και να σκέφτεσαι το βράδυ, τις διακοπές, την ησυχία.. λίγο πριν σε πάρει ο γλυκός ύπνος. .Και μετά δεν το ξέρεις, αλλά χαμογελάς.


Έβαλα λοιπόν στο συρτάρι το βιολετί μαγιό μου, και περιμένω το επόμενο…

Καλό μας χειμώνα.

#10

- ήλι.


2 σχόλια:

  1. μην μπεις στο τρυπακι της ζουρλας που πιανει τον κοσμο στην τριτη. μια χαρα χρονια θα ειναι, αρκει να την αντιμετωπισεις χωρις υστεριες.

    την καλησπερα μου (:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχ οκει θα προσπαθησω! το πιο πιθανο να εχεις δικιο.:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή