Τρέχεις από την αλήθεια σου.Δεν θες να την δεις.
Προτιμάς να κοιτάς σε ψεύτικους καθρέφτες από το να αντικρίζεις τους αληθινούς και να πληγώνεσαι.
Νόμιζες πως με το να τρέχεις την νικούσες κιόλας. Μα πόσο λάθος.
Κουράστηκα όμως.
Ιδιότροπη; Ίσως να'μαι λίγο.
Τρελή; Άλλο τόσο.
Όσο μ'αφήνεις νιώθω πως σε χάνω. Όσο σε έχω νιώθω ότι πνίγομαι.
Κι όμως ήσουν τόσο απασχολημένος στο να τρέχεις, να προσπαθείς, να τρελαίνεσαι και να τα χάνεις, που δεν εκμεταλλεύτηκες και έζησες αυτές τις μικρές στιγμές..Αυτές που στην τελική μετράνε πραγματικά. Αυτές οι στιγμές που οι αναμνήσεις τους σε χαϊδεύουν απαλά σαν τα κύματα της θάλασσας, άλλες φορές απαλά και κρύα, ανατριχιάζοντάς σε, και άλλες φορές δυνατά, ώστε όλος ο αφρός την θάλασσας να σε καλύπτει.. Και έρχονται συνέχει κύμματα.. Το ένα μετά το άλλο.
Μετά στο τέλος ανακαλύπτεις τα λάθη σου. Όσο και να σε πονάνε αυτές οι αναμνήσεις, αυτές μένουν. Με το να τις αποφεύγουμε δεν καταφέρνουμε κάτι. Ίσα ίσα χάνουμε. Εμείς διαμορφώνουμε την ζωή μας. Ο πόνος όμως πάντα μένει.
Γι αυτό μάλλον έτρεχες.
Συνειδητοποίησα όμως οτι ο χρόνος δεν απαλύνει τον πόνο. όχι, όχι ούτε τις πληγές.Οι πληγές παραμένουν ,απλώς με τον καιρό εμείς οι ίδιοι βάζουμε κάποια όρια, όρια για καθετί άσχημο κι αν πλησιάσει τις πληγές αυτές που φοβόμαστε μήπως τις επιδεινώσουν..Ο χρόνος μπορεί ίσως να βοηθάει, οι πληγές όμως ότι και να το κάνεις πάντα μένουν. Γι αυτό ΖΗΣΕ!
Για τα καλύτερα που έπονται...
#12
Στα καλητερα λοιπον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημειο που γραφεις ΣΕ ΧΑΝΩ και ΜΕ ΠΝΙΓΕΙΣ
Ειναι οτι ποιο συνηθισμενο σε μια μεγαλη σχεση.
Παλιοτερα δεν σε επνιγε αλλα ουτε απομακρινοταν για να νομιζεις πως τον χανεις.
Μπερδεμενοι ολοι στην ζωη που σε περνει μαζι της
και στην σιγουρια του δεδομενου.
Παναγιωτης Η.
Να εχεις ενα ομορφο βραδυ
ομολογω πως δεν το σκεφτηκα ποτε ετσι.μαλλον δικιο εχεις. ευχαριστώ. καλο βραδυ και σε εσενα. (ευχομαι η αυριανη μερα να ειναι πολυ καλυτερη!) φιλια xx
ΑπάντησηΔιαγραφή